پراکندگی جغرافیایی امامیه در ایران دوره سلجوقی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار و عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه الزهراء.

2 دانشجوی دکتری تاریخ اسلام، دانشگاه مذاهب اسلامی تهران، و مدرّس دانشگاه یاسوج

چکیده

آگاهی از جغرافیای انسانی گروه­های مذهبی، می­تواند به شناخت ترکیب جمعیت، ظرفیت‌های اندیشه ­ای و توان مدیریتی بزرگان آن مذهب برای گسترش باورهای خود کمک کند. مذهب شیعه که از آغاز اسلام به‌ تدریج در ایران هوادارانی یافته بود، در دوره سلجوقیان در مناطق قابل توجهی از ایران گسترش یافت. این نکته با توجه به تعصب مذهبی سلجوقیان، بسیار قابل توجه است. محور اصلی این مقاله، شناسایی مراکز جمعیتی با اکثریت و یا اقلیت شیعی در حوزه کویر مرکزی، شمال و شمال شرقی و جنوب ایران طی قلمرو حکومت سلجوقیان، با اشاره به زمینه­ های شناخت بهتر افراد و خاندان­های شیعه در این مناطق است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Twelvers’ Geographical dispersion in Iran, Saljuqid Era

نویسندگان [English]

  • Mohammadreza Barani 1
  • Hedayat Naderiyan 2
1 Assistant professor and faculty member of history departments, Alzahra University
2 student of history of Islam, Tehran Islamic Religions University
چکیده [English]

Being informed of the human geography of religious groups could be of help towards detecting the mergence of population, thought potentials as well as the management aptitude of authorities of that religion towards the propagation of its beliefs.
Shiism having gradually attracted some followers in Iran since the early Islam reached the considerable areas of Iran in Saljuqid era. 
Considering the religious prejudice of Saljuqid, this issue is of significance. The main issue of this article is the identification of population centers with Shiite majority or minority in the central Desert domain, north, northeast, as well as the south of Saljuqid territory illustrating the grounds of better appreciation of Shiite individuals and households in these areas.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Imamiyeh
  • Twelve Imam Shiism
  • Iran
  • Saljuqid
  • human geography