ایزدی, حسین, اسماعیل زاده, صدرالله. (1391). جایگاه وقف در توسعه تشیع در عصر ایلخانان. فصلنامه علمی پژوهشی تاریخ اسلام, 13(شماره 2 - تابستان 91 - مسلسل 50), 151-181.
حسین ایزدی; صدرالله اسماعیل زاده. "جایگاه وقف در توسعه تشیع در عصر ایلخانان". فصلنامه علمی پژوهشی تاریخ اسلام, 13, شماره 2 - تابستان 91 - مسلسل 50, 1391, 151-181.
ایزدی, حسین, اسماعیل زاده, صدرالله. (1391). 'جایگاه وقف در توسعه تشیع در عصر ایلخانان', فصلنامه علمی پژوهشی تاریخ اسلام, 13(شماره 2 - تابستان 91 - مسلسل 50), pp. 151-181.
ایزدی, حسین, اسماعیل زاده, صدرالله. جایگاه وقف در توسعه تشیع در عصر ایلخانان. فصلنامه علمی پژوهشی تاریخ اسلام, 1391; 13(شماره 2 - تابستان 91 - مسلسل 50): 151-181.
وقف در لغت به معنای ایستادن و درنگ کردن بیشتر استفاده شده و در اصطلاح شرعی، تحبیس اصل و تسلیم منفعت تعریف شده است. وقف به عنوان یک سنت در تاریخ اسلام، پیش از اسلام و حتی در سایر ادیان وجود داشته است و کاربردهای زیادی برای آن بیان شده است. وقف و موقوفات در تاریخ اسلام و شکوفایی تمدن اسلامی به ویژه گسترش فرهنگ شیعی و توسعه علمی ـ تمدنی شیعیان نقش به سزایی داشته است. از قرن چهارم هجری و به ویژه با روی کار آمدن حکومت آل بویه، شاهد رونق موقوفات شیعی و حمایت آل بویه از مراکز مذهبی، آموزشی و رفاهی شیعیان هستیم. این جریان تا دوره حمله مغول اهمیت و تأثیرگذاری خود را حفظ کرد. در دوران پرتلاطم هجوم مغول تا تأسیس دولت ایلخانی، وقف و موقوفات مانند سایر نهادها و مظاهر تمدنی به شدت آسیب دید. سئوال اصلی این مقاله این است که نقش وقف در گسترش تشیع در دوره ایلخانان به چه میزان بوده است؟ و فرضیه ارائه شده این است که وقف در گسترش تشیع در ادوار تاریخی به خصوص عصر ایلخانان، نقش اصلی داشته است. به عنوان مدخل بحث درباره معنا و مفهوم وقف سخن گفته شده و در ادامه به روند بازسازی موقوفات شیعی به دست خواجه نصیرالدین طوسی و تأثیر آن در نوسازی و توسعه فرهنگ و مذهب تشیع و عمومیت یافتن آن در عصر ایلخانان پرداخته شده است.
ابتدای صفحه