نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای مدرسی معارف اسلامی، گرایش قرآن و متون اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2 استادیار تاریخ و تمدن ملل اسلامی گروه معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
3 دانشیار گروه زبانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The relationship between different texts, which is called intertextual relationship in Persian language refers to allusion, and citation or quotation in Arabic rhetoric. The Islamic works and texts have always been influenced by the Holy Qoran and the life of the innocents (PBUH). Considering the importance of political treaties in any eras and their significant role in the political and historical destiny of the people, this article seeks to answer the question of whether the peace treaty of Siffin between Imam Ali (PBUH) and Mu'awiyah, was influenced by the verses of Qoran and hadiths or not.
This reading on the peace treaty of Siffin can reflect the intellectual and belief - based discourse of Imam Ali (PBUH). Furthermore, considering the function of the texts in conveying meanings, the hidden layers of meaning of this historical document can be revealed. The analysis of Qoranic and narrative evidences on the text of the peace treaty indicate that this agreement is of intertextual relationships with Qoran and hadith and this intertextuality is a type of parallel negation except for one case which is a partial negation.
کلیدواژهها [English]
عنوان مقاله [العربیة]
قراءة جدیدة فی معاهدة صلح صفین بالاستناد على منهج التناص
چکیده [العربیة]یعتبر الارتباط بین النصوص المختلفة، و الذی یسمى باللغة الفارسیة بالعلاقة التناصیة، و یشار إلیها فی البلاغة العربیة بعناوین مختلفة: مثل التناص، التلمیح، و الإیماء. و قد کانت المؤلفات و النصوص الإسلامیة، منذ عصر النزول حتى الیوم، متأثرة بشکل دائم فی تکوینها و تدوینها بالقرآن الکریم و بسیرة المعصومین. بالنظر إلى أهمیة المعاهدات السیاسیة فی کل عصر، و دورها المهم فی تحدید المصیر السیاسی و التاریخی للشعوب، و من خلال الاستناد على المنهج الوصفی التحلیلی، و طبق القراءة التناصیّة، تسعى هذه المقالة الى الإجابة على ما إذا کانت معاهدة صلح صفین التی تمت بین أمیر المؤمنین علی7 و معاویة متأثرة بآیات القرآن و الأحادیث أم لا؟ إن هذه القراءة لمعاهدة صفین یمکن أن تکون انعکاساً للخطاب الفکری و الاعتقادی للإمام علی7 بعنوان متحدث بهذه المعطیات، إضافةً إلى ذلک، و بالنظر إلى دور النصوص فی إیصال المعانی، و من خلال ذلک یمکن إیضاح المعانی الخفیّة لهذا السند التاریخی. یظهر لنا من خلال جمع و تحلیل الأدلة القرآنیة و الروائیة فی نص اتفاقیة الصلح، أنّ هذه المعاهدة تضمن علاقات تناصیّة مع القرآن و الأحادیث، فالتناص موجود فیها، ما عدا مورد واحد یتضمن النفی الجزئی، و هو من نوع النفی الموازی.
کلیدواژهها [العربیة]