دانش آموخته حوزه علمیه قم و کارشناس ارشد فلسفه سیاسی.
چکیده
در پژوهشی با عنوان «جریان‌شناسی کلامی- سیاسی» باید جریان‌هایی شناسایی شوند که هم، پشتوانه کلامی و هم، کنش سیاسی داشته و چشم به قدرت دوخته باشند. هر دوره‌ای را که برای تاریخ اسلام فرض بگیریم، می‌توان جریان‌های کلامی- سیاسی را در آن دوره رصد نمود. شناخت این جریان‌ها از آن رو که فضایی از شرایط سیاسی آن دوره را ترسیم می‌کنند، بسیار موجه است. تمرکز این نوشتار، بر مقطعی از تاریخ اسلام است که در آن به مدت بیست سال، امام رضا هدایت معنوی و سیاسی جریان موسوم به شیعیان اثنا‌عشری را بر عهده داشتند. در حقیقت، بررسی کنش‌های سیاسی این جریان در کنار سایر جریان‌های آن روزگار که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: «جریان عباسی»، «جریان‌های علوی»، «جریان‌های نژادپرستانه» و «جریان خوارج»، فضای بازتری را در شناخت خاستگاه، بسترها، رویکردها و کنش‌های سیاسی هر یک از جریان‌های موجود می‌گشاید. این نوشتار خاستگاه، مبانی کلامی و عمل‌کرد سیاسی جریان‌های کلامی- سیاسی دوران امامت امام رضا (183-203ق) را بررسی و تحلیل می‌نماید.
شفایی, امان الله. (1390). جریان شناسی کلامی – سیاسی عصر امامت امام رضا علیه السلام(183-203 ق). تاریخ اسلام, 12(شماره 4 - زمستان 90 - مسلسل 48), 7-40.
MLA
امان الله شفایی. "جریان شناسی کلامی – سیاسی عصر امامت امام رضا علیه السلام(183-203 ق)", تاریخ اسلام, 12, شماره 4 - زمستان 90 - مسلسل 48, 1390, 7-40.
HARVARD
شفایی, امان الله. (1390). 'جریان شناسی کلامی – سیاسی عصر امامت امام رضا علیه السلام(183-203 ق)', تاریخ اسلام, 12(شماره 4 - زمستان 90 - مسلسل 48), pp. 7-40.
VANCOUVER
شفایی, امان الله. جریان شناسی کلامی – سیاسی عصر امامت امام رضا علیه السلام(183-203 ق). تاریخ اسلام, 1390; 12(شماره 4 - زمستان 90 - مسلسل 48): 7-40.
)