پیامبر گرامی اسلام(ص) با تدبیری سنجیده و با محوریت فراگیری حفظ و آموزش قرآن کریم، گروهی زبده از قاریان و حافظان را تربیت کرد که جامعه قرآنی صدر اسلام را تشکیل میدادند. آن حضرت با بهرهگیری از همین نیروهای قرآنی توانست با نشر آیات قرآن در میان مردم از طریق بیان که تنها ابزار ارتباطی آن روزگار بود، اندیشه توحیدی را در جامعه شرکآلود جزیرةالعرب گسترش دهد. سپس بر اساس این نظام فکری و در پرتو مجاهدتهای همان جامعه قرآنی در دوران جنگ و جهاد و پایهگذاری حکومت نبوی، امت واحده اسلامی را تحقق بخشید. این گروه از یاران به سبب جایگاه ویژهای که در جامعه اسلامی و نزد پیامبر(ص) کسب کردند در جهت ترویج رسالت آن حضرت به ایفای نقش پرداختند. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، نقش حاملان قرآن از اصحاب رسول خدا(ص) در روند رویدادهای ایام رسالت و ترویج و تبلیغ آموزههای قرآنی در جزیرة العرب و بیرون از آن، بررسی شده است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که این حاملان قرآن، نیروی کارآمد عملکننده در اجرای برنامههای پیامبر اسلام(ص) و نشر معارف قرآنی در جامعه و میان مردم بودند.